“Peki ama şey... cesaretine hayran kaldım ve cesaretin ile hazırlanmaya da başla istersen. Çünkü Ateş birazdan orada olur.” Diyerek söylediğinde Berna, birkaç saniye kocaman olan bakışları eşliğin de telefona baktı. Çünkü duyduğunu yanlış anlamış olmaydı. İste bu kesinlikle kabul edemeyeceği bir durumdu. Ateş Bozdağ, onun karşısına bir daha çıkmaması gereken tek kişiydi ve çıkarsa katil bile olabileceği tek kişi olma unvanını taşıyordu. Öfke ile telefonu kulağına götürdüğünde “Hayır!!!” diye bağırdı ama bu boşaydı. Çünkü Nilüfer sürtüğü telefonu çoktan kapatmıştı. Tamda o esnada çalan evinin kapı zili ile kalbi yerinde tepinmeye başladı. Kapının arkasında kimin olduğunu kesinlikle biliyordu. O yüz, sırıtma ve o gözler… lanet olsun o dudaklar kesinlikle kalbine zararlıydı. O kapıyı kesinlikle açmayacaktı. Genç kadın yutkundu ve gözlerini sıkıca yumdu. Kapı ikinci kere zil eşliğinde değil de yumruklama eşliğinde çaldı. Sonra oldukça seksi ve alaycı bir erkeksi ses, “Orada olduğunu biliyorum laboratuvar faresi. Aç kapıyı!” diye seslenmişti. Bahar ise dişlerini sıkarak “Piç kurusu!” diye söylendi. Fakat kapının arkasından bu sefer “Ve bana piç kurusu dediğini de biliyorum” diyerek seslenmişti. Kesinlikle bir kâbus başlıyordu ve bu kâbus hiç ama hiç bitmeyecekti . . . ATEŞ VE BERNA'NIN OLDUKÇA ATEŞLİ HİKAYESİ YAKINDA SİZLERLE