STELLA POV Abot langit ang ngiti ko ng sa wakas ay naitapak ko na rin ang mga paa ko sa Manila. Sobrang tagal kong hinintay ang araw na ito. Kahit na mababaw para sa ibang tao, isang dream come true na makapunta ako sa Manila kasi ang sabi sa amin sa probinsya, marami ang pera dito, malaki ang kitaan at maraming mga malalaking gusali. Sa probinsya kasi namin sa Tacloban, puro puno at mga maliliit na gusali ang mayroon. Sariwa man ang hangin pero bihira akong makalanghap ng aircon. Yun nga lang, hapon na rin ako nakarating. Dala ang mga damit kong ukay ukay sa aking lumang bag na binigay ni tita Belen. Ang mama ng sana ay mapapangasawa kong si Joel. Kung hindi nga lang siya na comatose isang araw bago ang kasal namin dalawang linggo na ang nakakalipas. Kung sino sino na nga ang mga taong inutangan namin para lang maipagamot siya at ngayon ay baon na kami sa utang. Kaya nandito ako sa Manila hindi para mamasyal, nandito ako para maghanap buhay upang matustusan ang pangangaillangan niya. At kapag gumaling niya siya ay tsaka ako babalik ulit sa Mindoro upang ipagpatuloy ang kasal naming dalawa. Sobrang broken ako noong nangyari ito kasi parehas na namin ni Joel gustong lumagay sa tahimik. Naging mabait kasi sa akin ang kanyang pamilya niya, doon kasi ako sa kanila nakikitara at nakahanda na sana yung bahay namin sa tabi ng bukid na titirahan namin kapag ikinasal na kami.