Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Add Starynovel to the desktop to enjoy best novels.
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
özlem (anılar)
READING AGE 18+
Köy Ekmeği
Romance
ABSTRACT
Her duyduğum şarkıda kendimi buluyordum da sanki. Son zamanlarda biraz daha içim yanıyor. Kalbim acıyordu. O acıyı gerçek anlamda hissediyordum. Bu kadar canımın yanması yeni değildi. O gittiğinden beri acıyordu hep orası. Ama son zamanlarda bedenim bulunduğum hayatı yaşıyor. Ruhum bir köşeye gizlenmiş içindeki sızıyla gözlerinden dökülen yaşları gizliyordu. Artık nefes alamaz hale gelmiştim. Beynim kalp krizi geçiriyorsun diyordu. Ama ben bilmiyordum ki ona özlemim, sesini duymadan geçirdiğim her dakikanın intikamını alıyordu. O günden beri bana hiçbir tepki vermemişti. Tek tesellim onu görsün diye attığım durumlarimi görüyor olmasıydı en azından yaşıyordu hayattaydi. İçimde bı yerde o sensiz yapamazdı diyen bir ses vardı. Eğer sensiz kalabiliyorsa, başkasına ait olmuş diyordu. Bunu daha öncede yapmıştı. Ben onsuz kivranirken o başkasıyla beraberdi. Bahanesiyse bana bulasmamakti. Kafayı yiyeceğini bana tekrar bulasmaktan korktuğunu, bu yüzdende başkasında çare aradığını söylemişti. Ne kadar kızgın olsamda bişey diyemiyorum. Çünkü her zamanki gibi gitmesini ben istemiştim. Onu buna iten belkide bendim. Her anımı onu , yaşadıklarımızı düşünmekle geçiriyordum. Bence bu yüzden de bende unutkanlık başlamıştı. Artık doğru düzgün birşeye odaklanamiyor, insanları tam anlamıyla dinleyemiyordum bile. Hatta doğru düzgün konuşmayı bile unutuyordum galiba. Ben sürekli onunla yaşıyordum yanii. Beyninde sürekli olan oydu. Ben sürekli onunla nefes alıyordum. Tek bir hayatın içinde iki yerdeydim galiba. Ve kalbim beni beynimdeki sevgilime itiyordu işte bu yüzden ben yaşadığım hayattan kopmuştum. Elim sürekli onunla aramızdaki şarkılara gidiyordu. Onları dinlerken biraz daha ona kapiliyordum. Sürekli arabesk bir hayat yaşıyordum yanii. Aksi gibi içimde yaşadığım ayrı hayattanda çıkmak kopmak istemiyordum. Bedenim ruhum kalbim eksiksiz onu istiyordu. Sesini bile duysam yetecekti. Ama onuda benden gizliyordu. Bana kizmasi için bile neler vermezdim. Bana tepkisiz kalması, beni silmesi demekti bence. Bu düşünce beynimi yiyordu. Nefes alamaz hale gelmiştim........